آینده سلامت و درمان در مدار امیدها و رویاهای یک روز جدید است

سعیده علیپور

بخشی از سخنان ابراهیم رئیسی در سیزدهمین همایش ملی نخبگان روز گذشته در فضای مجازی دست به دست شد و برخی به او حمله کردند و برخی از بی عدالتی منتقدان وی انتقاد کردند.

رئیس جمهور در این ویدئو خاطره دیدار خود با خانواده جمعی از بیماران خاص پشت درب مجلس را تعریف کرد. وی ضمن دعوت از نمایندگان این افراد به دفتر خود با بیان اینکه «زندگی در دست خداست» ابراز امیدواری کرد که «با این همه استعدادهای برجسته در کشور، داروی لازم را در این زمینه نسازیم».

مدافعان رئیس جمهور نه تنها سخنان رئیس جمهور را ناقص می دانند، بلکه حتی در مقایسه با سخنان قاضی زاده هاشمی، وزیر بهداشت دولت قبل که صرف هزینه های میلیاردی برای بیماران خاص را غیرعاقلانه می داند و یا توصیه فیزیوتراپی با بیمار می کند. “خود بمال”، آنها بسیار مهربان و محترم هستند.

اما در عین حال آنچه از نظر کارشناسان حوزه سلامت چه در دولت های گذشته و چه در دولت فعلی قابل نقد است، سخنان پشت تریبون مسئولان نیست، بلکه آنچه در سیستم. سلامتی را دید. نمایشی که به اعتقاد بسیاری برپایه سیاست های آرمان گرایانه و آرزومندانه و مبتنی بر دروغ است که بیماران را در رنج و درد و رنج فراوان و خانواده ها را بیش از هر زمان دیگری سردرگم، مضطرب و از سوی دیگر ناامید کرده است. فعالان نظام سلامت از ادامه فعالیت خود در این راستا. .

این روزها هفتمین لایحه قانون برنامه توسعه در شورای اسلامی در حال بررسی است. یکی از مهم ترین موضوعات این برنامه قسمت سلامت آن است که منتقدان زیادی دارد. بسیاری از کارشناسان این حوزه برنامه هفتم توسعه را بسیار ضعیف، کاربردی، شعاری و غیرقابل اجرا می دانند در حالی که برنامه ششم توسعه که وضعیت بسیار بهتری از این برنامه داشت، تنها 30 درصد اجرا شد.

در برنامه هفتم توسعه بیش از درآمد دولت هزینه می شود و صادرات بیش از آن است. او دستمزدها را با وجود تورم غیرقابل مدیریت می داند و به فرار نخبگان خود اهمیت نمی دهد و به بیان ساده تر، برنامه ای که شاهد ندیده و با شعارهای بی نتیجه بسته می شود، از این نظر محکوم به فنا است. متخصصان این رشته

برنامه ای که بیشتر از درآمد دولت هزینه می کند و ظرفیت تولید صادراتی بیشتری دارد. برنامه ای که با وجود تورم دستمزدها را افزایش می دهد و فرار نخبگان خود را نادیده می گیرد. به بیان ساده، برنامه ای که واقعیت را نمی بیند و با شعارهای غیرقابل اجرا بسته می شود، هم اکنون از نظر صاحب نظران این حوزه محکوم به فنا است.

برنامه هفتم – آرزوها

برنامه های توسعه بر اساس اسناد سطح بالا مانند سیاست های کلی سلامت که توسط مدیریت ابلاغ می شود. اکثر کارشناسان بر این باورند که برنامه پنج ساله اول توسعه در سال 1372 نوشته شده و برنامه هفتم در این میان کندترین برنامه است، حداقل در حوزه سلامت در بسیاری از زمینه ها به دلیل مشکلاتی که در این زمینه وجود دارد غیرممکن است. اجرا شود.

حمایت از صادرات دارو، تقویت سیستم سلامت الکترونیک ایرانیان، یکپارچه سازی سامانه های موازی و تاکید بر مسئولیت وزارت بهداشت، افزایش ظرفیت سمپاشی و…

عباس کبریایی زاده،عضو هیئت مدیره انجمن صنفی صاحبان صنایع دارویی ایران در این خصوص گفت: هفتمین برنامه گسترش در حوزه سلامت آنطور که نوشته شده، بدون کیفیت و بدون ارجاع است. در برنامه؛ باید سرانه پزشک را به 15 هزار نفر برسانیم اما سالانه افراد زیادی مهاجرت می کنند.

به گفته وی «دولت اگر بخواهد برنامه بنویسد باید جلوی فرار سرمایه را بگیرد، دولت و مجلس دانش برنامه نویسی را بیاموزند چرا که برنامه هفتم توسعه آرزویی است».

کارشناسان حوزه سلامت معتقدند در برنامه هفتم توسعه موارد مرتبطی از جمله تجمیع صندوق های بیمه سلامت، خودکفایی و تولید دانش در حوزه دارو، مواد بیولوژیکی، تجهیزات پزشکی، تمرکز بر محصولات بهداشتی، مدیریت نیروی انسانی در این حوزه وجود دارد. بهداشت برای رفع نیازهای عمومی جامعه و… وجود دارد، اما اکثر این موارد مبنای واقعی ندارند.

برنامه هایی که اجرا نمی شوند

برنامه ششم توسعه در سال گذشته است و گفته می شود تنها 30 درصد آن اجرا شده است. این وضعیت در حوزه سلامت با توجه به همه‌گیری کرونا در سال‌های اخیر و تمرکز حوزه سلامت بر آن، ممکن است کمتر از این درصد باشد.

اما کرونا تنها مقصر این شکست نیست. تحریم ها و سوء مدیریت بحران و مشکلات اقتصادی و اجتماعی که باعث تورم و فرار نیروی انسانی و بسیاری مشکلات دیگر شده است، احتمالاً قوی ترین شاهد این عدم موفقیت است. این در حالی است که کارشناسان اجرای این برنامه ها و همچنین بررسی کارهایی که تاکنون انجام شده را از دلایل شکست این برنامه ها می دانند. به خصوص برنامه ششم توسعه. اما در برنامه هفتم اوضاع کمی جدی شد.

برنامه هفتم به چه موضوعاتی می پردازد؟

اما کارشناسان حوزه سلامت معتقدند در برنامه هفتم توسعه موارد مناسبی از جمله ادغام صندوق های بیمه سلامت، خودکفایی و تولید دانش در حوزه پزشکی، مواد بیولوژیکی، تجهیزات پزشکی، توجه به سلامت گنجانده شده است. محصولات، مدیریت منابع بهداشتی انسانی برای رفع نیازهای عمومی جامعه و … که اکثر این موارد مبنای واقعی ندارند. مثلا بیمه درمانی با وجود هزینه های زیاد، اکثراً بی فایده است و رضایت مردم و پزشکان را جلب نمی کند.

حمید سوری، استاد دانشگاه شهید بهشتی و از منتقدان برنامه هفتم می گوید: در همه برنامه های توسعه، ممنوعیت بیش از یک شغل مطرح شده است، اما وقتی نمی توانیم این کار را انجام دهیم، چرا می پوشیم. کلاه؟» با ورود به دهه پنجم انقلاب اسلامی، همچنان حرف می زنیم و می خواهیم با آرمان زندگی کنیم. «کارگر عادی با داشتن شغل نمی تواند زندگی کند.»

وی تاکید می کند: آیا در لایحه قانون برنامه هفتم توسعه چیزی برای مبارزه با فساد گفته شده است؟ در نظام سلامت ما فساد در حوزه های مختلف دارو و واکسن وجود دارد، آیا به آن ها توجه شده است؟ ظرفیت وزارت بهداشت برای مسئولیت محول شده کافی نیست زیرا فاقد همکاری سیاسی و تجربه است. از چندین دانشگاه و دانشکده در مورد مزایا و مشکلات این طرح در طرح تحول نظام سلامت سوال شد.

سیاست غلط در حوزه پزشکی

در حوزه دارو نیز در برنامه هفتم توسعه یکی از موضوعات مهم صادرات دارو و تجهیزات پزشکی است که از دیدگاه بسیاری از کارشناسان، مبنایی غیرضروری دارد. در بند 188 این طرح، برای تبدیل ایران به مرکز بهداشت و درمان جنوب غرب آسیا، وزارت بهداشت موظف است بیش از دو میلیارد یورو دارو و واکسن صادر و بیش از یک میلیارد یورو نیز صادر کند. تجهیزات پزشکی. در عین حال سازمان غذا و داروی ایران میزان صادرات دارو به کشورهای مختلف جهان را سالانه حدود 200 میلیون دلار اعلام کرد، اما صادرکنندگان دارو این رقم را حدود 130 تا 140 میلیون دلار می دانند.

سوری در این راستا صادرات دو میلیون دلاری دارو را رقمی غیرواقعی ارزیابی کرد که بر اساس کارشناسان و فعالان اقتصادی در حوزه دارو وجود ندارد.

در عین حال برخی کارشناسان اعداد و ارقام ذکر شده در این برنامه در فصل های دیگر را نادرست و غیرحرفه ای می دانند و معتقدند بر اساس درآمد حاصل از این آمارهای غیرواقعی، دستیابی به برنامه هفتم غیرممکن است و باید منتظر وضعیت سلامت در این برنامه باشید. . پنج سال آینده آشفته تر از حال خواهد بود.